در برنامه‌های نوروزی کلاه قرمزی، عوامل مجموعه و مخصوصاً جناب مجری در چند برنامه به این موضوع پرداختند که چرا "جیغ و کف و هورا" به بچه‌ها یاد می‌دهند و چرا قصه‌هایی نوشته می‌شود که برای کودکان باورپذیر نیست.

تا اینجا حق با این مجموعه است؛ اما متأسفانه خود این مجموعه در اشتباه بزرگ‌تری افتاد.

اگر باید به تناسب سن مخاطب برنامه ساخت، برای چند در صد از کودکان، بازیگران سینما و مجموعه‌های تلویزیونی مانند خانم افشار یا طباطبایی و دیگران شناخته شده و حتی مهم هستند که در برنامه کودکانه "کلاه قرمزی" از آنها دعوت می‌شود و اتفاقا سردترین بخش برنامه می‌شود؟!

آقای مرجی! اگر باید به مخاطب توجه داشت که حق همین است و اگر باید با این لالایی هم بخوابند، چرا با این لالایی، خودتان خوابتان نبرد؟!

بله، شما هم متأسفانه جو زده شدید و به جایگاه برنامه لطمه جدی زدید. رتبه برنامه‌ "کلاه قرمزی" در مجموعه‌های تلویزیونی امسال هم گواهی بر این ادعاست. لابد در سال آینده باید منتظر ورزشکاران و مخصوصاً فوتبالیست‌ها باشیم. ادامه طبیعی جوزدگی امسال،‌ همین خواهد بود.

جایی خواندم که نقل شده در حضور مرحوم آیت الله حکیم، طلبه‌ای سخنرانی می‌کرد. در ضمن صحبت‌ها، آیه‌ای خواند و گفت به نظر من این آیه این را می‌خواهد بگوید.

مرحوم آیه الله حکیم از علمای بزرگ نجف از جای خود فریاد زد: فض الله فاک (خدا دهانت را خورد کند) و بلند شد رفت. {کنایه از این که هر حرف بی سر و تهی را به نام دین گفتن نشاید}.

جای امثال آیت الله حکیم خالی است که اگر بود، با شنیدن صحبت‌های مشایی در مورد انسان و هنر و ... و با خواندن پیام چاوزی احمدی نژاد، چه حالی می‌شد؟!

و البته دعای ما همان دعای مرحوم آیت الله حکیم در برابر اظهار چنین سخنانی است؛ هر که باشد!

شخصی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله با اصرار خواست که قرآن را به او بیاموزند. حضرت کسی را مأمور کرد به او قرآن آموزش دهد. آن فرد، هنوز دو آیه بیشتر نیاموخته بود که گفت همین مقدار بس است و رفت!

اصحاب تعجب کردند که چگونه با این همه اصرار به همین دو آیه اکتفا کرد و رفت. پیامبر فرمود: انصرف الرجل و هو فقیه (بحار، ج 89، ص 107) او در حالی رفت که آنچه باید بیاموزد و بفهمد، آموخت!

آن دو آیه، آیات 7 و 8 سوره زلزال بود: فمن یعمل مثقال ذرة خیراً یره / و من یعمل مثقال ذرة شراً یره.

هر یک از ما اگر به عمل به همین دو آیه اکتفا کنیم، دنیا و آخرت همگان آباد خواهد شد.

اخیراً و به خاطر تکمیل مقاله‌ای، مجبور شدم بخشی از تاریخ هند را از قرن دهم تا دوازدهم هجری مطالعه کنم. نکات بسیاری استفاده کردم.

 یکی از نکات مهم آن بود که در هند بیش از ششصد سال زبان فارسی، زبان رسمی بوده و نیز دین اسلام به عنوان بزرگترین دین هندیان در سراسر این کشور رواج داشته است؛

 مثلا در سه قرن مورد مطالعه، در شمال هند سلسله پادشاهی سنی مذهب تیموریان و در جنوب هند سه سلسله شیعی شامل قطب‌شاهیان، نظام‌شاهیان و عادل‌شاهیان سال‌های طولانی حکومت کرده‌اند؛ و در هر دو خط و زبان فارسی زبان رسمی بوده است.

با نفوذ و تسلط کمپانی هند شرقی،‌ یکی از بزرگ‌ترین گام‌های آنها برای مسخ و تغییر هویت فرهنگی هندیان، تغیر خط و زبان بوده است. و این حیله استعماری به شدت کارگر افتاد.

در کشوری که به تعبیر برخی از محققان، بیشترین نسخه‌های خطی فارسی (حتی بیش از ایران)در موضوعات دینی در کتابخانه‌های آنها وجود دارد، امکان استفاده عموم مردم وجود ندارد.

در کشوری که روزگاری بزرگ‌ترین کشور مسلمان بوده، امروزه گاوپرستی و موش‌پرستی و بت‌پرستی و پرستش چیزهایی که قلم از نوشتن آنها شرم دارد، حرف اول را می‌زند؛ چرا که با حیله استعماری تغییر خط و زبان، پشتوانه فرهنگی قطع شده و هر بلایی خواسته‌اند بر فرهنگ آنها آورده‌اند.

نمونه این حرکت را در ترکیه می‌بینیم که میراث‌بر حکومت و فرهنگ عثمانی است ولی با تغییر خط، غالب مردم امکان استفاده از پشتوانه فرهنگی خود را ندارند و چنین، در دام سکولاریته حاکمان و حامیان غربی آنها افتاده‌اند. در آذربایجان و نیز کشورهای آسیای میانه نیز تغییر خط و زبان همین بلا را بر سر مسلمان‌ها آورده است.

اگر با این نگاه به تلاش‌هایی که اخیراً برای تغییر رسم الخط فارسی در ایران صورت می‌گیرد، بنگریم، عمق فاجعه روشن خواهد شد و طبعاً دست حیله استعمار به آسانی قابل مشاهده خواهد بود.

از مرحوم علامه محمدتقی جعفری (رحمة‌ الله ‌علیه) نقل شده که:
عده‌ای از جامعه‌شناسان برتر دنیا در دانمارک جمع شده بودند تا در باره‌ی موضوع مهمی به بحث و تبادل نظر بپردازند. موضع این بود: «ارزش واقعی انسان به چیست؟»

برای سنجش ارزش خیلی از موجودات، معیار خاصی داریم؛ مثلاً، معیار ارزش طلا وزن و عیار آن است، معیار ارزش بنزین، مقدار و کیفیت آن است، معیار ارزش پول، پشتوانه‌ی آن است. اما معیار ارزش انسان‌ها چیست.

هر کدام از جامعه‌شناسان، صحبت‌هایی داشتند و معیارهای خاصی را ارائه کردند. بعد، وقتی نوبت به بنده رسید، گفتم: اگر می‌خواهید بدانید یک انسان چه‌قدر ارزش دارد، ببینید به چه چیزی علاقه دارد و به چه چیزی عشق می‌ورزد.

کسی که عشق‌اش یک آپارتمان دوطبقه است، در واقع، ارزش‌اش به مقدار همان آپارتمان است. کسی که عشق‌اش ماشین‌اش است، ارزش‌اش به همان میزان است. اما کسی که ‌عشق‌اش خدای متعال است ارزش‌اش به اندازه‌ ی خداست.

علامه فرمودند: من این مطلب را گفتم و پایین آمدم. وقتی جامعه‌شناسان صحبت‌های مرا شنیدند، برای چند دقیقه روی پای خود ایستادند و کف زدند.

وقتی تشویق آن‌ها تمام شد، من دوباره بلند شدم و گفتم: عزیزان! این کلام از من نبود، بلکه از شخصی به نام علی (علیه‌السلام) است. آن حضرت در نهج‌البلاغه می‌فرمایند: «قِیمَةُ کُلِّ أمْرِئٍ مَا یُحْسِنُهُ» / «ارزش هر انسانی به اندازه‌ی چیزی است که دوست می‌دارد».

وقتی این کلام را گفتم، دوباره به نشانه‌ی احترام به وجود مقدس امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) از جا بلند شدند و چند بار نام آن حضرت را بر زبان جاری کردند.

حضرت علامه در ادامه می‌گفتند: عشق حلال به این است که انسان (مثلاً) عاشق 50 میلیون تومان پول باشد. حال اگر به انسان بگویند: «آی، پنجاه‌میلیونی!» . چه‌قدر بدش می‌آید؟ در واقع می‌فهمد که این حرف، توهین در حق اوست. حالا که تکلیف عشق حلال، اما دنیوی، معلوم شد، ببینید اگر کسی عشق به گناه و معصیت داشته باشد، چه‌قدر پست و بی‌ارزش است.

در سایتهای فروش اینترنتی دو خودروساز بزرگ کشور، برخی ماشین‌ها، پیش فروش قطعی می‌شوند؛ اما وقتی سراغ اطلاعات تفصیلی می‌روید، شاهد یک کلاهبرداری بزرگ خواهید بود.

مثلاً در سایت ایران خودرو آمده؛ (مشابه‌اش در سایت سایپا هم هست):

پیش فروش قطعی: پژو 405 بنزینی( GLX ) با ترمز ضد قفل و ایموبیلایزر و کیسه هوا *** شرایط پیش فروش قطعی بهمن 91 (1)*** دارای بیمه شخص ثالث *** کارت طلایی سه ستاره *** در صورت تغییر در مشخصات یا افزایش هر یک از نرخ های قانونی، در زمان ارسال دعوتنامه محاسبه و دریافت خواهد شد. *** موعد تحویل اردیبهشت 1392 (کد : 47965)

در حالی که معنای پیش فروش قطعی آن است که جنسی را در اصطلاح فقهی، به صورت سَلَف با قیمت قطعی خریده‌اید. یعنی تمام پول را پرداخت کرده‌اید و در هر شرایطی، فروشنده باید جنس را به شما تحویل دهد.

به معنای دیگر، اگر قیمت، کاهش یابد،‌ مشتری حق مطالبه بقیه پول خود را ندارد و نیز اگر قیمت افزایش یابد، فروشنده حق مطالبه مبلغ بیشتری از خریدار ندارد. معنای پیش فروش قطعی در فقه دقیقاً همین است؛‌ نه چیز دیگری!

اما کلاهبرداری بزرگ خودروسازها این است که در سایت تصریح کرده‌اند که اگر قیمت افزایش یابد، مابقی از خریدار مطالبه خواهد شد. این شرط، هم خلاف شرع است و هم خلاف قانون. چون با معنای پیش فروش قعطی در تناقض است.

اما کلاهبرداری بزرگ‌تر این که فقط در صورت افزایش قیمت برای شرکت حق مطالبه مبلغ بیشتری دیده شده است. در صورت کاهش قیمت چه؟ طبق شرایط فروش شرکتها، در این صورت مشتریان حق مطالبه بقیه پول خود را نخواهند داشت!

خیلی بعید است که خودروسازها با کلی مشاور حقوقی و وکیل و قانون‌دان، این کلاه بزرگ را بدون اطلاع و توجه، و کاملاً اتفاقی بر سر مشتریانشان گذاشته باشند!

در یکی از یادداشت‌های قبلی درباره سنت مداوله نوشتم؛ در این یادداشت درباره اهداف و آثار این سنت مهم می‌نویسم.

آمد که مداوله یعنی شکست و پیروزى دست به دست می‌گردد و هر جمعى طعم تلخ شکست را می‌چشد، منتهى بعضى از جوامع در مقابل شکست خودشان را می‌‏بازند و از بین می‌روند و بعضى دیگر بر مقاومت خود می‌افزایند و نه تنها از بین نمى‌روند، بلکه آن شکست را سکّوى پرش خود قرار مىی‌دهند و با تجربه جدیدى وارد میدان می‌شوند.

در ادامه آیه 140 و آیه 141 سوره آل‌عمران، منافع و آثار «مداوله» بیان مىی‌شود؛ چرا هر قومى باید روزى طعم تلخ شکست را بچشد؟

آیه چنین است: وَ تِلْکَ الْأَیَّامُ نُداوِلُها بَیْنَ النَّاسِ وَ لِیَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ یَتَّخِذَ مِنْکُمْ شُهَداءَ وَ اللَّهُ لا یُحِبُّ الظَّالِمِین (140) وَ لِیُمَحِّصَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ یَمْحَقَ الْکافِرِینَ (141)

قرآن براى این موضوع چهار هدف را ذکر می‌کند:

1. لیعلم الله الذین آمنوا / آشکار شدن ایمان مؤمنان: این شکست باعث می‌شود که افراد با ایمان شناخته شوند و از آنها که ایمان ندارند متمایز گردند.

2. و یتخذ منکم شهداء / گرفتن گواهان: یکى دیگر از هدف‌هاى مورد نظر، تربیت افرادى نخبه و نمونه و الگو براى دیگران است که چگونه در هنگام سختی‌ها تا سرحدّ بذل جان مقاومت نشان می‌دهند تا ارزش‌هایى را که به آن اعتقاد دارند حفظ کنند. چنین افرادى چه کشته شوند و چه در حال حیات باشند، گواهان و حجّت‌هایى براى سایر مردم هستند.

3. و لیمحص الله الذین آمنوا / از بین بردن ناخالصی‌هاى مؤمنان: هدف دیگرى که قرآن براى «مداوله» مطرح می‌کند ریختن ناخالصی‌ها است، به این معنى که مؤمنان با این شکستها پخته‏‌تر و در کوره ناکامی‌ها و تلخی‌ها ذوب شوند و طلاى وجودشان از آلودگی‌ها و شائبه‏‌ها جدا گردد و با بصیرتى بیشتر و تجربه‏‌اى جدیدتر به میدان بیایند.

این نکته غیر از آشکار شدن ایمان مؤمنان و ظهور گروه با ایمان است. منظور این است که همان مؤمنانى که ایمانشان به مرحله ظهور رسید، از نظر مراحل ایمان به جایگاه والایى برسند و آن‌چنان باشند که خدا می‌خواهد.

4. و یمحق الکافرین / نابودى تدریجى کافران: یکى دیگر از آثار و خواصّ مداوله این است که در اثر همین شکست‌‌ها و پیروزی‌ها و در طول حرکت مداوم تاریخ، به تدریج کافران از بین می‌روند و بساط کفر برچیده می‌شود. این، نتیجه نهایى مداوله و شکست‌ها و پیروزی‌هاى متناوب است؛ زیرا مداوله سبب قوی‌تر شدن جبهه ایمان و ریختن ناخالصی‌هاى مؤمنان می‌شود و این مساوى است با ضعیف‏‌تر شدن جبهه کفر و از بین رفتن تدریجى آن.

بر اساس آیات قرآن، مسلّم و حتمى است، اگر چه هزاران سال طول بکشد، سرانجام کفر و ظلم نابود خواهد شد و حکومت زمین به دست صالحان خواهد افتاد.

نکته‌ای به بهانه قیمت‌های جدید خودور و البته لوازم خانگی و البته‌تر، همه اقلام مصرفی؛ همزمان با منت و ناز و عشوه خودروسازان و بقیه!

نمی‌دانم مسئولان اقتصادی توجه ندارند یا نمی‌خواهند توجه داشته باشند که اگر قرار است همه چیز را به دلار آزاد و ارز رقابتی و قیمت فوب خلیج فارس حساب کنند، چرا حقوق‌ها به آن قیمت‌ها محاسبه نمی‌شود؟!

چرا کارگر کارخانه باید حقوق به نرخ وطنی بگیرد، اما صاحب کارخانه می‌تواند جنسش را به نرخ بین المللی بفروشد؟! و چرا همان کارگر با حقوق وطنی، باید با نرخه‌های بین المللی زندگی‌اش را بچرخاند؟!

چرا باید با وضع عوارض کمرگی چند برابر برای واردات، از شرکت‌های وطنی حمایت شود، اما از آن سو، نرخهای بین المللی به خورد مردم داده شود؟!

اگر نرخهای بین المللی پایه کار و لازمه اقتصاد آزاد است، پس موانع ورود اجناس به نرخ بین المللی هم باید برداشته شود یا کاهش یابد!

راستی چرا باید خسارت سوء مدیریت بنگاه‌های اقتصادی همزمان با تضمین سود کلان سرمایه‌داران و نیز خسارت بی‌تدبیری سیستم دولتی در مدیریت کلان اقتصادی را ملت بپردازند؟!

اینگونه سیاست اقتصادی، یعنی تثبیت حکایت "یک بام و دو هوا" و البته قربان برم خدا را!  لطفاً سرکوب فوب خلیج فارس را از سر ملت بردارید!

یکی از سنتهای مهم الهی در تدبیر جوامع که در قرآن به آن تصریح شده، "سنت مداوله" است. از این سنت الهی، کمتر گفته و نوشته می‌شود.

در سوره آل‌عمران، آیه 140 می‌خوانیم: تلک الایام نداولها بین الناس و لیعلم الله الذین آمنوا

این آیه و چند آیه قبل و بعد آن، درباره جنگ احد نازل شده است و در واقع تحلیل آموزنده‏‌اى است بر نتایجى که از جنگ احد به دست آمد.

در این جنگ پیروزى اولیه نصیب مسلمانان گشت، ولى در اثر سرپیچی جمعى از مسلمانان از دستور مقام فرماندهى، سرنوشت جنگ عوض شد و مسلمانان شکست خوردند و جمعى از شخصیت‌هاى برجسته آنها از جمله حمزه عموى پیامبر صلی الله علیه و آله شهید شدند و روحیه مسلمانان تضعیف شد.

در این آیات براى تسلّاى خاطر و تقویت روحیه مسلمانان چندین مطلب اساسى گفته شده، از جمله اینکه:

1. مسلمانان نباید سست یا غمگین شوند چون اگر ایمان داشته باشند همواره برترى و پیروزى از آنِ آنها خواهد بود و این یکى از سنت‌هاى خدا در تاریخ است که ملتى را که به آرمان‌هاى خود باور داشته باشند و قاطعانه و بدون نشان دادن سستى در راه آن مبارزه کنند، پیروز مى‌گرداند. بنابراین مسلمانان هم به شرط داشتن ایمانى محکم، همواره ملتى برتر و فاتح خواهند بود.

2. آنگاه در مقام دلدارى مسلمانان، به آنها گوشزد مى‌کند که درست است شما در این جنگ آسیب‌ها دیدید و کسانى از شما شهید و کسانى زخمى شدند ولى باید بدانید که دشمنان شما نیز به اندازه شما آسیب دیده‏‌اند؛ آنها نیز کشته و زخمى دارند.

3. پس از این دلدارى، به یکى دیگر از سنتهاى الهى در کل تاریخ بشرى اشاره مى‏کند تا مسلمانان به خود مغرور نباشند و خود را تافته‏‌اى جدا بافته از دیگران ندانند و بدانند که براى رسیدن به پیروزى و ایجاد جامعه‏‌اى برتر، باید تلاش کنند و ایمان داشته باشند.

آن سنت مهم الهى همان «مداوله» است که در این آیه آمده است.

منظور از «مداوله» این است که شکست و پیروزى دست به دست می‌گردد و هر جمعى طعم تلخ شکست را می‌چشد، منتهى بعضى از جوامع در مقابل شکست خودشان را می‌‏بازند و از بین می‌روند و بعضى دیگر بر مقاومت خود می‌افزایند و نه تنها از بین نمى‌روند، بلکه آن شکست را سکّوى پرش خود قرار مىی‌دهند و با تجربه جدیدى وارد میدان می‌شوند.

قرآن کریم با یادآورى این مطلب، به جامعه‏‌ اسلامی امید و حرکت می‌بخشد و مقرّر می‌دارد که پیروزى در ملک هیچ کس نیست؛ بنابراین دلیلى بر یأس وجود ندارد.

متأسفانه سخنرانی امروز رئیس مجلس در جمع راهپیمایان قم توسط عده‌ای که به نظرم کاملاً برنامه‌ریزی شده و با ساماندهی خاص بود، به هم خورد و در واقع نیمه تمام، رها شد.

این افراد در دوران انتخابات مجلس شورای اسلامی در قم، سنگین‌ترین هجمه را علیه آقای لاریجانی به کار گرفتند. و البته مردم با تودهنی محکمی به این افراد، آقای لاریجانی را به عنوان منتخب اول خود و با فاصله رأی بسیار زیاد نسبت به دیگران، به نمایندگی از خود به مجلس فرستادند.

با این وجود، این افراد معدود از رفتار ناصواب خود دست برنداشتند. قبلاً و احتمالاً آیت الله جوادی و در ادامه آیت الله استادی در اعتراض به این گونه برخوردها از اقامه نماز جمعه در قم انصراف دادند.

نمی‌دانم چرا مسئولان امنیتی با این گونه افراد برخورد نمی‌کنند؟!

در قضیه 22 بهمن، بر فرض که همه حرفهای این جمع معدود درست باشد، آیا صحیح است که شیرینی حضور باشکوه مردم را با این زشتی، تلخ کرد؟! آیا این افراد خود را مشمول این صحبت حضرت آقا نمی‌دانند که فرمود هر کس اختلاف افکنی کند، قطعاً خیانت‌کار است؟!

این افراد ادعای بصیرت سیاسی دارند؛ قبلاً نظرم این بود که این گروه، بصیرت را با خودخواهی سیاسی اشتباه گرفته‌اند. امروز به اشتباه خود پی بردم و مطمئن هستم این رفتار، ادامه رفتار سیاسی شعبان بی‌مخ‌ها است!

چه خوب است بزرگانی که این افراد خود را منتسب به آنها می‌دانند، از این برخوردها و رفتارهای ناصواب، اعلام برائت کنند.