ارميا جان!
جواب دادن مهم نيست بلکه جواب قانع دادن مهم است.
وقتي که در وزارت خانه اي هم اتفاقي مي افته، اون وزير هم مسول هست و خودش رو مسئول مي دونه و مثلا وزير حمل و نقل مصر به خاطر تصادف يک قطار با اتوبوس حامل بچه ها، استعفا مي ده.... اين تصادف رو خودش انجام نداده، ولي چون در حيطه مسئوليت خودش بوده فکر کرده نبايد چنين مي شده.... يه نمونه ديگر از نشانه مسئول بودن وزرا در برابر اتفاقاتي که در حيطه وزارتشون رخ مي ده، همين قضيه استيضاح شدن وزراست.... وفتي که حادثه شين آباد اتفاق مي افته، اين وزير آموزش و پرورش نبوده که اون کلاس رو آتش زده، بلکه مي گند شما آن کارهايي رو که بايد به موقع مي کردي تا جلوي اين حوادث رو بگيره رو نکردي بنابراين استيضاح ميشه....
حالا رهبر شما هم تقريبا تمامي مقامات ارشد حکومت رو خودش تعيين مي کنه و علاوه بر اون، تصميمات عمده نظام هم اين فرد مي گيره... براي نمونه، مين قضيه فعاليتهاي هسته اي و به تبع اون تحريمها و به تبع اون مشکلات و گراني و به تبع اون فشار بر مردم....
يا زماني که مي گه مردم بايد کارخونه جوجه کشي راه بندازند(بچه زياد بيارند) يا وقتي که مي گه با آمريکا مذاکره نمي کنيم و با کشورهاي مختلف سر خصومت و متلک پراکني داره و اين باعث مشکلات بعدي ناشي از اين همه دشمني مي شه...
بنابراين مي بينيد که اين فرد در برابر مشکلات جامعه بيشترين مسئوليت رو داره...
ولي شما به دليل احساسات مذهبيتون به هر ضرب و زور نامعقولي مي خوايد اين فرد رو مبرا کنيد... بسيار بسيار کم است؟ مگه شما خط کش اشتباه سنج داريد؟....
وقتي هم که جوابتون رو مي دند به جاي پذيرفتن حرف درست فرد، بر موضع خودتون اونم بدون دليل قانع کننده اصرار مي ورزيد...
حالا شما همون اشتباه به قول خودتان "کم" اين فرد و مقصر بودن حتي کم! اين فرد رو هم در مشکلات قبول داريد؟