سلام اول را يادم رفت و دومي را بعمد ندادم. چرا که در قبلي عبارت عليکم السلام شما طلبکارانه بود. عليکم السلام يعني آقا سلام کن! غافل از آنکه مهمتر از سلام اول آن است که سلام در لحن و متن و روح برخوردها و حرفهاي ما باشد نه يک عبارت بي روح کليشه اي.
در مورد جمله (ايران جاي زندگي نيست) بايد دقت کرد جمله در دهان که گذاشته شده. يک آدم شکست خورده. مضمحل. ازهم پاشيده و مردد! اگر همچين شخصيتي چندهزاربار هم اين جمله را بگويد خيالتان راحت - مخاطب تاثير معکوس مي گيرد.
موضوع فيلم دروغ نيست. پايداري انسانها در شرايط بحراني بر سر ارزشهاي خود مورد نقد قرار گرفته و زيبا اينکه تنها کسي که نهايتا از ارزشهاي خود کوتاه نمي آيد همان زن ساده ي مذهبي است. همان که از سر درد اتهام دزدي دروغ نمي گويد بلکه حقيقتي را به زبان نمي آورد. نادر هم حاضر نمي شود کبودي هاي تن پدر را سند حقانيت خود کند اما به هرحال در دوراهي مصلحت يا حقيقت وامي دهد.
اين هم تعصب بدي است که هر جا چه چه و به به دشمني را ببينيم نتيجه بگيريم پس آنچه تحسين مي شود بد است. خير! منفورترين انسانها هم گاه براي آنکه من و شما را به جان هم بيندازند يا از اين نمد براي خود کلاهي دست و پا کنند عکس العمل هاي اينچنيني از خود بروز مي دهند. بي بي سي هم براي رد گم کردن نوددرصد راست مي گويد تا آن ده درصد زهرماري خودش را بقبولاند
برادر من ! چه من و شما خوشمان بيايد چه نيايد از زماني که ناصرالدين شاه سينما را به اين مملکت آورد تا امروز ، اين بزرگترين افتخاري بوده که در اين عرصه نصيب اين آب و خاک شده. مملکتي که هنوز در بسياري از نقاط دنيا با افغانستان و عراق اشتباهش مي گيرند و تصور مي کنند در خيابانهاي پايتخت با قاطر و شتر رفت وآمد مي کنيم.
