سلام والا چه عرض كنم دنبال مقصر گشتن كار ما ايراني ها شده تا اتفاقي مي افته يادمون مياد كه بايد مقصر رو پيدا كنيم ولي چرا تا قبل از حادثه به فكر نمي افتيم چرا فكر نمي كنيم كه پيشگيري مقدم بر هر كاري است فقط به فكر اين هستيم كه از هر راهي پول در بياريم و فقط بلديم منم كنيم فقط بليديم از بقيه ايراد بگيريم قبل از اينكه كارامون انجام بديم فكر نمي كنيم وقتي بلا به سرمون اومد اون موقع ميشينيم فكر ميكنيم كه كيو مقصر بكنيم تا عذاب وجدانمون كمتر شه نهايتش يه تاسفه فوق فوقش خاله شادونه يه مدت نمياد بعد كه آبا از آسياب افتاد با روحيه بيشتر مياد يا يه چند وقتي برنامه زنده برگذار نميشه سال بعد روز از نو دوباره همين آش و هين كاسه به جاي اينكه بشينيم از اوروپاييها و امريكايي ها ايراد بگيريمو بگيم مرگ بر فلان فلان يكم ياد بگيريم كه اونا چه جوري از فكرشون استفاده ميكنن يكم كارهاي خوبشونو ياد بگيري