سالیانی بود که در یک مجموعه اداری‌ ـ فرهنگی، همه کارمندان ماشین خود را در یک محوطه‌ای پارک می‌کردند که کفاف پارک همه ماشین‌‌ها را نمی‌داد؛ طبعاً هر کسی که دیرتر می‌رسید (که معمولاً مدیران در وقت مقرر در محل کار حاضر نمی‌شوند!)، مجبور بود ماشینش را در کنار خیابانهای اطراف پارک کند. یادآوری می‌کنم نه مدیر و نه کارمند این مجموعه هستم!

چندی است تدبیری کاملاً غیر اخلاقی در این مجموعه صورت گرفته که نامش را "آپارتاید یا تبعیض نژادی مدرن" گذاشته‌ام. چنین به تصویب رسیده که پارکینگ به دو قسمت مساوی (!) تقسیم شده و یک قسمت اختصاصی پارک ماشین مدیران و قسمت دیگر، پارکینگ کارمندان باشد!

نمی‌دانم این ابتکار ضد اخلاقی از کدام مدیری بوده؛ اما قطعاً برخاسته از روحیه نخوت و خودبزرگ‌بینی خاص برخی مدیران در جامعه ایران است که متأسفانه افراد دارای این تفکر کم هم نیستند.

تأسف بیشتر وقتی است که بدانیم این مجموعه فرهنگی و مدیرانی با این طرز فکر، قرار است از کسانی باشند که وظیفه دارند فرهنگ اسلامی را به جامعه منتقل کنند! و البته هر چه مقاومت کردم که اسم آن مجموعه را نگویم، نتواستم خود را قانع کنم؛ آن مجموعه، مجموعه‌ای است که (1) مرکز پژوهشهای اسلامی صدا و سیمای جمهوری اسلامی، (2) دانشکده صدا و سیما، (3) صدا و سیمای مرکز قم و (4) رادیو معارف در آن مستقر است!

این همه مجموعه فرهنگی و دیدن و شنیدن این روحیه و طرز فکر، چیزی جز تأسف برایم به همراه نداشت؛ خدایا ما را از خودخواهی مصون دار. و درود بر نلسون ماندلا. آمین یا رب العالمین.