روزی بود و روزگاری! شبکه دو بود و گفتگوی ویژه خبری و مجری توانای آن جناب مرتضی حیدری. هیچ تبلیغی از این برنامه هم در شبکه‌های دیگر پخش نمی‌شد. وسط اخبار بیست و سی شبکه دو و 21 شبکه یک، بی‌مناسبت یا بامناسبت، تبلیغی از این برنامه وجود نداشت. با این همه، اما،‌ برنامه‌ای خبری-تحلیلی با اقبال قابل توجه مردم بود.

امروزه این برنامه را چه شده است که دنبال گدایی مشتری است و التماس می‌کند که این برنامه را ببینید؟! چند شب پیش درباره اسکان زلزله‌زدگان، چند مقام ارشد کشور در این برنامه بودند، اما خانم مجری،‌کاملاً جوان و فوق العاده ناتوان در اداره برنامه. گاهی سؤالاتی می‌پرسید که معلوم می‌ّشد اصلاً به مباحث برنامه توجه ندارد و فقط سؤالات خود را می‌پرسد تا تکلیفش را انجام داده باشد. در واقع با همان سؤال اول، و پاسخ مسئولان، برنامه تمام شده تلقی می‌شد.

تلاش مجری برای به چالش کشیدن مهمانان،‌ برای من به عنوان شنونده‌ای که سابقه رسانه‌ای دارم، جز خنده تلخ و تأسف چیزی نداشت!

یکی دیگر از مجریان مرد و جوان برنامه، صدایی کاملاً خفه در بینی دارد. یعنی با هر معیار فنی رسانه‌ای ملاحظه شود،‌ صدای ایشان برای اجرا و گویندگی در هیچ برنامه‌ای تأیید نمی‌شود. توانایی فوق العاده محتوایی در اجرا هم ندارد که مجوز چشم‌پوشی از این صدای کاملاٌ غیر رسانه‌ای شود. اما چرا به عنوان این برنامه که سابقه درخشانی داشته، انتخاب شده، نمی‌دانم! با این حال،‌ فکر می‌کنم توقف تولید و پخش برنامه گفتگوی ویژه خبری شبکه 2 راه بسیار آبرومندی برای برگزاری مجلس ختم این برنامه است.

آنچه نوشتم نظر کاملاً شخصی اینجانب و البته با پشتوانه بیش از هشت سال کار تخصصی در رسانه ملی است. ممکن است شما خواننده محترم موافق باشید یا نباشید. بدون تردید یکی از دلایل افول و افت برنامه گفتگوی ویژه خبری، فاصله گرفتن از اصول اولیه اجرای چنین برنامه‌هایی است. برنامه «دیروز، امروز، فردا» هم در همین حال و هواهاست!