حدیث شهیدی       این مطلب در سایت حرف تو  و زاهدانه لینک شده است .

آنقدر در رسانه های غربی غلو آمیز آمده است " می توان با گفتگو مسائل و مشکلات را حل کرد " که دیگر حالمان دارد بهم میخورد . جالب ماجرا اینجاست که این سبک برخورد با مشکلات را نیز وقتی می خواهیم در داخل کشور در موردش صحبت کنیم ، نسبت می دهیم به فرهنگ های با تمدن غربی و آمریکایی ! به فرهنگ آمریکایی که شاید به قدمت برخی از پدربزرگهای این مرزو بوم هم تاریخ ندارد ! بد نیست وقتی سخنوران داخلی سعی می کنند از این الفاظ و جملات استفاده می کنند و رفرنس می دهند برایش ، کمی هم به اوضاع و احوال دنیای امروزی نگاهی بیاندازند و حرف و عمل آنها را با هم مقایسه کنند . به نظر شما کجای حرف : گفتگو و مذاکره دوستانه "  با " حمله موشکی به ملت بی دفاع " همخوانی دارد ؟! اگر جواب همین سوال به ظاهر ساده و دم دستی را برای خودتان مشخص کنید ، دیگر هیچ وقت به سراغ رفرنس جملات حکمیانه به غربی ها و آمریکا نخواهید رفت .

نمود آشکار این تناقضات درگفتار و کردار مدعیان صلح را می توان در تحولات جاری منطقه خاورمیانه مشاهده کرد . در مسئله فلسطین  ، در مسئله بحرین مظلوم و همچنین در جایی که کشور مقاوم سوریه در آتش این بی عدالتی و دیوانگی محض  در حال سوختن است و همین رسانه هایی که هر صبح و شام ، بارها دم از صلح و دوستی در بین ملتهای دنیا می زنند ، در برابر این تجاوزات آشکار به روح آزادگی انسانیت به ظاهر سکوت اختیار کرده اند ، که ای کاش در باطن هم سکوت می کردند و اینطور نا جوانمردانه بر علیه آزادی خواهی قیام نمی کردند و سعی نمی کردند صدای ملت آزاد سوریه را به وسیله غولهای رسانه خود در نطفه خفه کنند .

این روزها هم با به راه انداختن جنگ های زرگری و دامن زدن بر اختلافات داخلی سوریه ، آتش خرابی و ویرانی را شعله ور کرده اند . شاید سالها و دوران های گذشته ، همیشه وقتی صحبت از احقاق حق بود ، می شد کمی روی سازمان های به اصلاح حامی کشورهای هر منطقه و بعد وسیع تر به سازمان ملل متحده که برای رسیدگی به درد مشترک ملل دنیا تشکیل شده است ، تکیه کرد ولی در بازی قدرت طلبی و استکبار ستیزی این کور سوهای امید هم دیری نیست که به پایگاه هایی برای اعمال نفوذ منفی بیشتر به ملتهای آزاد جهان مبدل شده است .

 در جایی که در رسانه های مدعی داشتن جریان آزاد اندیشی به راحتی تمام ، یک واقعیت ، دقیقاً معکوس جلوه داده می شود ... در جایی که سازمان مدعی حمایت از ملتهای ستمدیده ، بر خلاف قوانین وعرف بین الملل ، ملت مورد ستم واقع شده را تحریم می کند ... در جایی که اتحادیه عرب در لباس سگ دست آموز آمریکا وارد بازی می شود و جایگاه قانونی و غیر قابل بخشش و تصرف ملت مقاوم سوریه را به شخصی مجهول الهویه و مجهول الحال می سپارد ... دیگر چه جای شکوه و گلایه از دوست است ؟! دوستی که علی رغم صرف هزینه هنگفت برای آن و ادعای بزرگ حمایت از کشورهای عضو و در سطح وسیع ، تمام ملتهای آزاده ، هنوز هم نتوانسته ، قدمی از قدم بر دارد !!! قرا نبود ظرفیت های عظیم " جنبش عدم تعهد " اینچنین بی مصرف ، هرز رود ... قرار بود دیپلماسی موفق ایران در سالهای گذشته ، نمودی آشکار در رهبری این جنبش ایفا کند و آنرا به یکی از سازمانهای قدرتمند بین المللی تبدیل کند . البته انتظار هم نمی رود که در این مدت بسیار کم از قبول تصدی ایران بر این جنبش ، اینچنین تحول بزرگی ایجاد شود ، ولی خوب لا اقل می شد ، کشورهای مسلمان و عضو را در این رابطه به ظاهر همصدا کرد .

آنقدر کشورهای مسلمان دست روی دست هم گذاشتند تا همان یک سطل آبی که امام راحل (ره) فرمودند به دست آنهایی افتاده که نباید ، و نتیجه هم چیزی جز همین پر رویی و وقاهت کشور های مستکبر ، نشده . کشور های مسلمان دنیا با داشتن منابع عظیم بالقوه مادی و معنوی ، نباید اینچنین بی صدا و کم تحرم باشند در برابر متجاوزان به حریم آزادی خواهی و اسلام خواهی ! همین جنبش عدم تعهد ، ظرفیتهای بی نظیری را دارد که می توان از آنها در شرایطی بحرانی ، مانند این روزهای سوریه از آن استفاده نمود . حداقل کاری که می توان کرد ، استفاده از ظرفیت عظیم و بی نظیر ، رسانه ای کشور های عضو است . ظرفیتی که به راحتی می تواند بعنوان سدی محکم در برابر این هجمه ناجوانمردانه غولهای رسانه ای دنیا ، بیاستد . علت تاکید بر سر این موضوع هم این است که ، بی شک یکی از عوامل ایجاد و رهبری اینچنین  مداخله گری ها ، رسانه ها و قدرت تاثیر گذاری شان است . چرا که امروز بی تردید جریان سازی نرم و یکی از نمودهای بارز آن ،" رسانه " ، از مهترین سلاح های آتش افروزی و یا مقاومت در برابر آن است . البته جمهوری اسلامی ایران در این اوضاع و احوال به تنهایی در این عرصه جور تمامی کشورهای مسلمان را به دوش می کشد و یک تنه با قدرت تمام در عرصه جنگ رسانه ای مقاوم و جانانه ایستاده است . تصور شکست آسان این غول مدعی ، با همراهی سایر کشورهای مسلمان با جمهوری اسلامی ایران ، دور از ذهن نخواهد بود .

افسوس دارد که جهان اسلام با داشتن اینچنین ظرفیت های بی نظیر و فوق العاده ای ، بگذارد در گوشه ای از این پهنه خاکی ، ظلمی بر شخصی روا شود . انتظار حداقل ، همصدا بودن در برابر متجاوزان و مستکبران به سردمداری آمریکای شیطان صفت ، انتظار بی جایی از ملتها و دولتهای مسلمان نیست .