برخی‌ها که با رأی آقای روحانی، خود را پیروز انتخابات می‌دانستند چندی است ساز جدیدی کوک کرده‌اند؛ به این شرح که:

اکنون که اسامی وزاری احتمالی آقای روحانی در حال انتشار است و برخی گمانه‌ها از حضور کم‌رنگ طیف فکری کسانی که خود را پیروز انتخابات می‌دانستند، در کابینه حکایت دارد، در مقالات و سایت‌ها و روزنامه‌هایشان سخن از فشار بر آقای روحانی و توصیه وی به مقاومت پیش گرفته‌اند.

رویه آشکار این قضیه چیزی برای گفتن ندارد؛ فشار از جانیب چه کسی؟! مجلس که طبق قانون حق دارد به وزرای پیشنهادی رأی اعتماد بدهد یا به آنها اعتماد نکند و خواستار معرفی فرد دیگری باشد. البته همه نمایندگان هم منتخب همین ملت در انتخاباتی هستند که در همین سیستم و با همین روال و در همین دولت برگزار شده است! خارج از مجلس هم چه کسی را می‌توان عامل فشار دانست؟! این افراد هیچگاه کسی را معرفیی نمی‌کنند؛‌بلکه فقط به تاریکی می‌تازند.

اما رویه پنهان این قضیه جالب است؛ بر اساس مبنای نظری اهل این جریان، این رویکرد سبب می‌شود که وقتی اسامی نهایی کابینه منتشر و افراد به مجلس معرفی شدند،‌ اگر طیف فکری همسو با آقایان درصد قابل توجهی داشتند، به آقای روحانی تبریک بگویند که مقاومت کرد؛ و اگر درصد اینگونه افراد تندرو و تمامیت‌خواه کم بودند (که ظاهراً چنین است)، برای آقای روحانی عذر بیاورند که بر اثر فشارها نتوانست آنها را معرفی کند. و از سوی دیگر به شبح کسانی بتازند که آنها را عامل فشار می‌دانستند؛ حتی اگر چنین افرادی در کره خاکی حضور واقعی نداشته باشند.

و در نهایت بازی چند روزه جدید،‌ بازی برخی سیاسیون است که خواسته‌اند بازی دو سر پیروزی پیش گیرند و همچنان خود را برنده انتخابات بدانند. (شخصا، چنان که بارها در وبلاگ نوشتم، رأی مردم را تابع جریانات سیاسی نمی‌دانم و رأی به فرد را محصول اعتماد مردم به همان فرد می‌دانم نه نتیجه اعتماد مردم به بازی‌گردانان سیاسی!)