روزگاری که شیطان برای جانان نقشه کشید، این خرمشهر بود که ایستاد.

خرمشهر بود که ماند. خونین شهر شد تا بمانیم.

خرمشهر،‌ نه با رنگ سبز، که با "رنگ خون" شهر خرم شد...خرمشهر با رنگ خون ِعلمدار دشت کربلا، ‌جانی دوباره گرفت...

خرمشهر شاید حسودیش آمد از دشت کربلا و شاید شرمسار بود از سرخی خاک کربلا و خواست فرزندان روح الله، این بار وارثان خون حسین بن علی شوند..

نه اشتباه نکنید...این خرمشهر نبود که سبز بود ، سبز، پیراهن فرزندان روح الله بود که زیر چرخ های تانک های حرمله خونین شد...
سبز، دستان بریده بسیجی ها بود که در زیر آتش و گلوله،‌ به دستان بریده سقای دشت کربلا اقتدا کرده بود...

خرمشهر را"خونین شهر" باید نامید...

و تهران در سال هزار و سیصد و فتنه،‌"خونین شهر" شد...

خرمشهر!

ما خون سرخ "جهان آرا " را پاس داشتیم که نگذاشتیم در غروب روزهای فتنه، این بار رادیو خبر فتح تهران به دست آقا زاده ها را اعلام کند!!

دوستان خرمشهر را خونین شهر بنامید!

و حال تهران هم شهر خرم است ،سبز ترین شهر جهان تهران است ، شهر ظهور منجی عالم تهران است و کوچه های بنی انقلاب خونین ترین کوچه تهران است...