ساعت 8 صبح است با موبایلش تماس میگیرم ،در راه است ،بعد از چند دقیقه با پدرش می آید.تعجب میکنم پدرش مدیر راهنمایی پسرانه است مگر نباید این ساعت سرکار باشد؟از او پیرامون این مسئله سوال میپرسم ،میخندد و میگوید هر روز پدرم 8:30 به مدرسه میرسد.سکوت میکنم و در فکر فرو میروم..

ساعت 9 صبح است ...کلاس اول...در میزند استاد در را باز میکند همینطور که مشغول نگاه کردن به صفحه ی موبایلش است بدون اجازه گرفتن از استاد با صدای بلند می گوید هر کس از کلاس بعدی جای منو گرفته بلند بشه با زبون خوش بره بیرون چون جای نشستن من نیست...بچه ها همه شکه شده اند به همدیگر نگاه میکنند ..استاد به او زل زده و انگار میترسد تذکر بدهد!!یکی از دانشجویان از ته کلاس داد میزند مزاحم درس ما نشو و او با لحنی توهین آمیز شروع به فحاشی می کند استاد از او خواهش میکند کلاس را ترک کند و او با بی تربیتی هرچه تمام برای آن دانشجو خط و نشان می کشد که بعد از کلاس به خدمتت میرسم ...

ساعت 11:15 است..کلاس دوم ...صدای ترکاندن آدامس یک نفر نظم کلاس را بر هم میزند ،استاد با ناراحتی تمام میپرسد چه کسی این کار را انجام داد ،پسری از ته کلاس اجازه میگیرد که استاد من بودم صدای قه قه ی دوستانش بلند میشودد،بزرگترین تذکر استاد به او ترغیب او به حذف کردن آن درس است!

ساعت 13 است...ساعت تفریح ناهار و نماز...راهرو ها پر است از پسرهایی که از نظر ظاهر هیچ شباهتی به مهندسین این مرز و بوم ندارند!مدل موها و ابروها ...دکمه های یقه باز...پیراهن های تنگ...شلوارهای مارک دار...کفش های رنگی ...و بیشتر از آن همین که هنوز نفهمیده اند اینجا دانشگاه است!

همینطور که این حرکات ناشایست و بی فرهنگی ها را از  مهندسین  این مملکت میبینم یاد صحبت های مادرم می افتم که همیشه میگفت کادر آموزشی بیشتر مدارس پسرانه به ایران خیانت میکنند چون آنقدر که نیاز است برای تربیت پسران در مدارس وقت نمیگذارند و بیشتر سرگرم کارهای زندگیشان حتی در محیط کار هستند هستند برای همین است که کارهای ناشایست پسران لااقل در دانشگاه بیشتر از دختران است و برای همین است که با وجود این همه افراد تحصیلکرده  مملکت ما آنطور که باید از نظر فرهنگ تربیتی و معاشرت اجتماعی پیشرفت نکرده است.