نمی شد و نمی بایست رأی دادن به علی مطهری را تبلیغ می کردم، ولی نظر جدی ام این بوده و هست که حضور شخصی مانند علی مطهری در مجلس، بهتر از نبودش است. مصلحت این است که کسی مثل علی مطهری، بیاید و حرف ها و شبهه های آن ور آبی، این ور آبی، خصمانه یا از روی سادگی علیه نظام را در تریبون عمومی بیان کند تا علمای بصیر و انقلابی این گونه سخنان را بشنوند و پاسخ بگویند و البته اعتقاد دارم که علی مطهری تمام حرف هایش هم بد نیست و این گونه سخنان نه تنها موجب فعالیت علما برای پاسخگویی سریع و پویا به شبهاتی که شاید به دلیل سادگی قبلاً رها می شدند، می گردد، بلکه نشانی بارز از وجود آزادی بیان در کشور و تحمل بالا در خصوص شنیدن نظرات مخالف است و دیگر این که میزان پایبندی به اخلاق و منطق را در کسانی که مدعیان نقد نظام و اسلامند را به خوبی برای همه آشکار می کند که البته همین آشکار شدن است که موجب شد تا کسی مانند علی مطهری از کسب آرای قریب به 600 هزار رأی در مرحله ی اول مجلس قبل، به کمتر از 400 هزار رأی آن هم در مرحله ی دوم (که تعداد نامزدها محدودتر است) برسد، و البته بخشی از همین آرا هم با همین منطق منطبق با مصلحت به او داده شد و بخش دیگری هم با مشارکت صدای آمریکا و شعار تک رأی برخی ضدانقلاب های برچسب دار برای علی مطهری جمع شد و این مسأله نشان از این دارد که مردم این گونه منتقدین را به خوبی تحت نظر دارند و البته هیچ چیز بهتر از یک تریبون عمومی نمی تواند به معرفی بهتر این گونه افراد به جامعه کمک نماید.