مدارس شاهد به منظور حمایت بیشتر از تحصیل فرزندان شهدا، جانبازان و ایثارگران تأسیس شدند و به همین دلیل آموزش و پرورش نسبت به این مدارس برنامه و بودجه ی ویژه ای را همه ساله اختصاص می دهد، اما آنچه مرا وامی دارد تا در این خصوص بنویسم این است که طی چند روز اخیر که درگیر ثبت نام دختر کلاس اولیم بودم فهمیدم که مدارس شاهد اگر چه به نام خانواده ی شهدا و ایثارگران و جانباز است ولی به کام خود فرهنگیان محترم است. چرا که بیشتر کسانی که در این مدارس ثبت نام می کنند از فرزندان خود فرهنگیان هستند و فرزند فرهنگی بودن امتیاز ویژه ای برای ثبت نام در این مدارس دارد. اگر چه تبعیض در تمام ادارات و وزارت خانه ها همیشه بوده و هست ولی این که قوانینی در جهت ایجاد و ثبات چنین تبعیض هایی وضع کنند کمی بعید است.
جالب است که فرزندم که با چند گواهی رسمی از جامعه القرآن تا حد روخوانی، روانخوانی و ترتیل به پیش رفته و هم اکنون نیز مراحل تجوید را طی می کند، در سیستم امتیاز بندی که خود آموزش و پرورش تعریف نموده است صفر امتیاز دارد و کودکان فرهنگیان عزیز، امتیاز استفاده از این مدارس را بدون هیچ هنری دارند.
نکته ی قابل تأمل دیگر این که آموزش پرورش برای گواهی های جامعه القرآن که زیر نظر حجه الاسلام طباطبایی صادر می شود و شاید معتبرترین و گسترده ترین موسسه ی فعال قرآنی ایران باشد، ارزشی قائل نیست، چرا که اینگونه باید فرزندان خود فرهنگیان در اولویت باشند.
آیا به نظر شما اگر هر وزارت خانه باید قوانینی تصویب کند که اول به نفع خودشان و فرزندانشان باشد کشور به کجا خواهد رسید!؟ آیا وضع چنین قوانینی روزی صدای خود فرهنگیان را درنمی آورد؟! مثلاً اگر شرکت نفت بگوید که همکارانشان باید سهمیه بیشتری از بنزین ببرند! یا وزارت کار قانونی وضع کند که فرزندان همکاران اول باید در کارگاهها مشغول کار بشوند! یا در قوه ی قضاییه همیشه حق با همکاران و فرزندانشان باشد!

مطالب مرتبط:
کتب کمک آموزشی مخل سلامتی 
خرج تراشی جدید دولت برای والدین
نظام جدید آموزشی و مشکلات آن